این آرامگاه که مقبره امامزاده ابراهیم و زین العابدین از نوادگان حسن مثنی و علی بن جعفر (ع) است در زمان حکومت جهانشاه قراقویونلو ها یعنی 1453 میلادی به اتمام رسید و در دوران صفوی مورد بازسازی و تعمیر قرار گرفت. این مجموعه به دلیل ویژگیهای هنری و معماری و تزئینات بسیار باشکوه کاشیکاری و گچبری در اعداد یکی از شاهکارهای مسلم هنری ایران به شمار می رود که بیانگر سیر هنر معماری ایران در دوران های مختلف است، کتیبه ی موجود در این بنا توسط استاد محمد رضا امامی نگاشته شده است.
