ریشه باربکیو مغولی به قرن سیزدهم میلادی باز میگردد. زمانی که جنگجویان مغول مقداری گوشت و سبزیجات را با شمشیر های خود قطعه قطعه کرده، سپرهای خود را بر عکس روی آتش میگذاشتند و سبزیجات و گوشت را روی آنها طبخ میکردند. به مرور زمان این طریقه طبخ به روی صفحه فلزی مسطح روی آتش به دیگر نقاط آسیا منتقل شد و تعدادی از کشورها از این شیوه به نوعی تقلید کردند. امروزه این نوع طبخ دربسیاری از کشورهایی که دارای جذابیتهای توریستی بالایی هستند رایج است و طرفداران زیادی نیز به خود اختصاص داده است.در این نوع طبخ، سبزیها و دیگر مواد غذایی ویتامینها و مواد معدنی خود را حفظ کرده و بعلت استفاده از روغن زیتون غذای رژیمی محسوب می شوند.
