اگر قصد سفر به استان مرکزی را دارید حتما سری به روستای خورهه بزنید. خورهه در اوستا به معنی محل برآمدن خورشید است. این روستا در محدوده کوهستانی قرار دارد که فصل بهار و پاییز هوایی ملایم و مطبوع و در تابستان گرمای لذت‌بخشی دارد. رودخانه فصلی خورهه که از کنار این روستا عبور می‌کند، از کوه‌های طایقان سرچشمه می‌گیرد و زیبایی خاصی به منطقه داده است. وقتی وارد روستای خورهه می‌شوید، سکوت آرامش بخشی گوش‌تان را نوازش می‌کند، چون بجز پیرمردها و پیرزن‌ها کسی در این روستای شگفت‌انگیز نیست و اکثر جوان‌ترها روستا را ترک کرده و به شهر آمده‌اند. خورهه هنوز بافت قدیمی و سنتی خود را حفظ کرده است و خانه‌های با گل و چوب ساخته شده در این روستا خودنمایی می‌کند. بهترین سوغات و یادگاری‌هایی که می‌توانید به همراه خود از این روستای زیبا بیاورید، انواع قالی و قالیچه‌های کوچک در طرح‌های روستایی و انواع جوراب‌های پشمی و کرباسبافی است. از جاذبه های طبیعی این روستا می توان به غار شاه بلبل اشاره کرد که در کوه‌های بین خورهه و دلیجان واقع شده و غار تاریخی لوراخ گاو از جاذبه‌های طبیعی و تاریخی روستای خورهه است که در انتهای آن نیز چشمه کم‌آبی جریان دارد. همچنین چشمه وزوان (چشمه شوره) که در شمال معبد سلوکی این روستا واقع شده و آب آن سنگ ساز و غیر قابل شرب است، در این روستا جریان دارد. اگر به تاریخ و دیدار از آثار مردمان سال های دور علاقه مند هستید در سفرتان به این روستا پیشنهاد می کنیم از محوطه تاریخی خورهه نیز دیدن کنید. این محوطه تاریخی از آثار تاریخی بجا مانده از دوره اشکانی، اسلامی و سلجوقی است که از یک بنای اربابی شامل: بخش درونی، اتاق‌های متعدد و محوطه بیرونی تشکیل شده است. از این محوطه تاریخی تنها دو ستون متشکل از 6 قطعه سنگ با مجموع ارتفاع 8 متر، بقایای فرو ریخته ستون‌ها، بخشی از دیواره‌های سنگی، گورها و آثار به دست آمده در 6 مرحله عملیات کاوش در این منطقه به جا مانده است. این محوطه باستانی نخستین بار توسط ناصرالدین شاه قاجار مورد کاوش قرار گرفت. تصاویری از این کاوش در آرشیو کاخ گلستان و نیز کتاب تازه منتشر شده کاوش‌های باستان شناسی خورهه موجود است. خورهه که پیشتر گمان می‌شد بقایای یک معبد یا آتشکده مربوط به دوره سلوکی باشد بر اساس آخرین شواهد بدست آمده یک خانه اربابی است که در حدود قرن اول قبل از میلاد ساخته شده و تا پایان دوره اشکانی به حیات خود ادامه داده است. ویژگیهای دو سر ستون بر جای مانده در این محوطه و شباهت آن با سبک معماری یونانیان موجب شده تا باستان شناسان داخلی و خارجی از جمله هرتسفلد آن را یک معبد یا آتشکده دوره سلوکی معرفی کنند. وجود دو بخش اندرونی و بیرونی با 2 ورودی کاملا مجزا در این بنای تاریخی از جمله نکات مهم معماری دوره اشکانی است. بخش بیرونی این بنا از آن رئیس خانواده در ملاقات و معاملات با افراد غیر خانواده و بخش اندرونی مختص خانواده بوده است. گفتنی است این بنای اشکانی که در دوره ساسانی بوسیله گروهی از صنعتگران با ایجاد ساخت و سازهایی مورد استفاده قرار گرفته، بعدها با ظهور اسلام در دوره اسلامی بویژه در دوره ایلخانی گورستان بوده است.