قالى آویخته به در را که کنار بزنید، به رواق بزرگى پا مىگذارید که دو ضریح زیبا در جهت قبله آن نصب شده است. گرچه در بخشى از میانه رواق، پردهاى آویزان شده تا قسمت زنانه و مردانه را از هم جدا کند و ضریح سید یاسر مقابل قسمت زنانه قرار گرفته، اما عملاً زنان و مردان مىتوانند هر دو ضریح را زیارت کنند. بر یک تابلو و با استناد به همان کتاب کنزالانساب، نام این دو بزرگوار در شمار فرزندان امام موسى بن جعفر(ع) ذکر شده، در قاب طلایى دیگرى که فردى به نام حاج عباس الخضارى آن را اهدا کرده، حاکم خوشنویس عراقى براى این دو برادر زیارتنامهاى را به خط زیباى ثلث نوشته است.تا چندى پیش، این مزار شهرت گستردهاى نداشت و نامى از آنها در میان نبود، این بقعه نیز مسجد محلى کوچکى به شمار مىرفت و در آن دو ضریح چوبى سبزرنگ کوچک قرار داشت، که اکنون بخشى از آن ضریح را به عنوان یادگار بر بالاى یکى از درهاى ورودى نصب کردهاند.اما با پىجویى برخى از مؤمنان و پژوهش در اسناد و مدارک، و پرسش از نسبشناسان و یافتن نام این دو برادر در کتاب کنزالانساب، و تحقیقات کافى ، آشکار شد که این بقعه تنها مزارى است که نام این دو برادر را بر خود دارد؛ بنابراین، براى متولیان بقعه تردیدى در درستى این امر باقى نماند و گویا تعویض و اصلاح نام سید باصر به سید یاسر هم بر اساس نوشته همان کتاب بوده است. این گونه بود که این آرامگاه رونق یافت و جماعتى از خیراندیشان محل با معرفى مزار و اطلاعرسانى گسترده پیرامون آن، در ترمیم و نوسازى آن کوشیدند.