ابن بابوِی نخستین گورستان شهر ری و دومین گورستان تهران است که بسیاری از مشاهیر ایران در آن دفن هستند. نام این گورستان برگرفته از نام محمد بن بابُویه معروف به شیخ صدوق یکی از فقه ها و دانشمندان شیعه است که آرامگاه او در آنجا واقع شده‌است. بر اساس گزارش‌ها و مستندات تاریخی، پیش از آغاز عصر سلطنت ناصری (ناصرالدین شاه)، گورستان ابن بابویه کشتزار و باغ بسیار وسیعی بوده‌است، اما در پی کشف جسد سالم فردی در سردابی زیر آن باغ و بدست آمدن سنگی درون سرداب که آشکارا نشان می‌داد، پیکر متوفی ازآن شیخ صدوق است که بیش از ۸۰۰ سال پیش درگذشته‌است، بی‌درنگ بقعه‌ای بر آن مزار احداث می‌شود. به اعتقاد برخی کارشناسان بنای نخستین گورستان ابن بابویه، به دوران ساسانی برمی‌گردد که بعدها در اثر سیل تخریب شده‌است. آرامگاه ابتدایی شیخ صدوق نیز، در گذر زمان به خاطر حمله مغولان و جنگهای خوارزمشاهیان و تیموریان و همچنین به علت حوادث مختلف چندین مرتبه خراب و ویران شد به‌گونه‌ای که سرانجام – تا پیش از کشف – سالها در زیر توده‌های خاک پنهان می‌ماند. پس از برپایی بقعهٔ شیخ صدوق، افراد زیادی در اطراف آن به خاک سپرده شدند و مقبره‌های بزرگ وباشکوهی هم اطراف آن احداث شد که از جمله آن ها می توان به؛ شیخ رجبعلی خیاط، جهان پهلوان تختی، جلال آل احمد و بسیاری دیگر ... اشاره نمود. محمدرضا شاه پهلوی و محمد مصدق نیز هر دو وصیت کرده بودند در ابن بابویه دفن شوند.
